Piştî wan gotinên Arinç
Bêguman di koma AKPê de kesê ku derbarê kurdan de herî zêde “tiştên pozîtîv” dibêje Bulent Arinç e. Li du her kiryareke dijberî kurdan a AKPê, Bulent Arinç derdikeve ber kamerayan û du-sê gotinên pozîtîf -û gilover- dibêje. Dema ku di sohbetan de mijar dibe kiryarên AKPê, hin kurdên AKP-perest wan gotinokên Bulent Arinç ên pozîtîf referans digirin û dibêjin “Ne di destê wan de ye. Eger ji wan bê, ew ê hemû mafên kurdan bidin. Wa ye Arinç niyeta wan dibêje.”
Bi rastî vê carê Arinç niyeta AKPê gelekî baş got. Camêr gotin di devê xwe de necût, rasterast got hûn pişta stûyê xwe jî bibînin, hûn ê perwerdehiya bi kurdî nebînin.
Ez gelekî meraq dikim, piştî wan gotinan kurdên di nava AKPê de dê bersiva xwe çawa bidin.
Lê “qardêşlixperest”ên me?
Ez dibêjim qey hin kurdên me yên “qardêşlixperest” -ku bi nepenî dijminiya kurdî dikin- gotinên Arinç di cî de dibînin. Arinç nedigot “mafê kurdan ê perwerdehiya bi kurdî tune ye”. Camêr dibêje bila kurd bi kurdî bipeyivin, bi kurdî bistrên, û eger bixwazin bila li dibistanan dersek ji bo fêrkirina kurdî hebe; lê ji ber ku di dilê xwe de kurdî qels dibîne -ji xêrxwaziya xwe (!)- dibêje bila bi tirkî perwerde bibin. (Ji dil bawer dikim eger kurdî fêr bibe, ew ê bibîne ku kurdî ji tirkî xurttir e.)
Ji ber ku ji roja roj ve ye ew di dilê xwe de parazvanên van gotinên Arinç in, hemû deriyan ji bo tirkî vekirine, lê pencereyeke biçûk jî ji bo kurdî zêde dîtine.
Qunciknivîseke Gundemê carekê li cem çar nivîskarên kurd tirek kir û bêhneke genî da derdorê; xanimê got ji bo xurtkirina hestên pêkvejiyanê divê çend rûpelên Azadiya Welat bi tirkî bin.
Gelo eger Arinç tiştekî wisa bigota, me yê xwe dînomîno nekira?
Loma lomeyan ji Arinç nekin, lewre Xanî Baba beriya bi sedan salan gotiye “vî zemanî de her kes mîmarê dîwarê xwe ye”.
“Qet nebe tu bi tirkî bipeyive”
Wê rojê min şaşiyeke mezin kir û min televîzyona IMCê vekir. Bernameya derbarê kurdên li xerîbiyê bi çêkirina komira daran debara xwe dikin, bala min kişandibû.
Tiştê balkêş ew bû ku kesên ji kamerayê hinekî dûr, bi kurdî dipeyivîn lê yên nêzîkî kamerayê bersiva wan bi tirkî dida.
Vê dîmenê ji du televîzyonên cuda du bernameyên din anî hişê min.
Bernameya yekê ew bû ku di dema hilbijartinan de televîzyona herêmî ya Amedê GUN TVê li gundên derdora Amedê bername çêdikir. Di bernameyê de dema xebatkarê televîzyonê bi gundiyan re bi tirkî dipeyivî, gundiyan bersiva wî bi kurdî dida. Xebatkarê ku êdî ji bersivên bi kurdî aciz bûbû, hawara xwe bir zarokekê û gotê, “Bari sen Türkçe konuş (Qet nebe tu bi tirkî biaxive)”. Zaroka jîr jî wekî mezinên xwe bi kurdî bersiv dayê û xweziya wî di qirika wî de hişt.
Bernameya din, bernameyeke TRT6ê bû û li gundên kurdan ên li derdora Konyayê hatibû kişandin. Di bernameyê de her ku gundî bi tirkî diaxivîn, xebatkarê televîzyonê ew hişyar dikirin ku bi kurdî biaxivin.
Mixabin rewş ev e...
Stêrkek xuricî yek hate şûnê
Di encama dek û dolab û bazariyan de hemû rê li ber Roj TVê girtin, tenê weşana ji ser înternetê ma. Di vê serdema teknolojiyê de her rûdanek di heman kêliyê de li seranserê cîhanê belav dibe û mirov xwe digihîninê; eger şiyana mirov hebe sûdê ji teknolojiyê wergire.
Her ku rûdaneke dawî ji înternetê dixwînim û bi derdorê re parve dikim, kesên navsere -yên di serdema bêînternet de dijîn- dibêjin “piştî girtina Roj TVê wekî çavên me girêdabin, em ji dinyayê bêxeber mane”.
Min digot qey rêveberên Roj TVê ew çend jîr in ku dê di demjimêra nûçeyan de li gel televîzyonên din (MMC, Newroz, Ronahî...) weşana hevpar bikin. Lê nekirin. Belkî jî camêran gotiye “li Kurdistanê mala bê înternet tune ye”.
Lê mala Xwedê ava, li dû xuricîna stêrkekê (jixwe roj jî stêrkek e) televîzyona Stêrkê tîrêjên xwe geş kirin.
Bi xêr hatî Stêr!!!
No comments:
Post a Comment