Em ne ereb in, em cihû ne

Wê rojê berfeke ecêb hatibû. Erd fîqspî bûbû. Nexasim derveyî bajêr. Xweziya min ne bi şeveder û bêmalan û ne bi bêotomobîlan.
Otobusa kambax nabêje sar e, serma ye û her şemî heta nîvro dixebite. Qiyamet jî rabe, rojên şemiyê piştî saet dido û nîvê nîvro otobus ranabin vî gundê belqitî.
Wekî ku qira rojên din hatibe, em şemiyê çûbûn marketê. Piştî ku me kîs tije kirin û kîs kirin bin ereboka Mîr Baz, me lezand û em gihîştin otobusa dawiyê. Ji ber ku otobusa dawiyê bû û yên jê bimînin wê mecbûr bin 25 euroyê neşikestî bidin taksiyekê, nava otobusê ji rêwiyan tijî bû. Li ser piyan jî cî nemabû.
Filan û bçvan li aliyekê, her çar erebokên zarokan/bebikan cî li xelkê tengtir kiribû ku yek ji wan erebokasn ya Mîr Baz bû û di rojên wisa de ji me re dibû "barhilgir".
Werhasil bi awayekî ji awayan her kes -çi rûniştî çi li ser piyan- di otobusê de bi cî bû û otobus bi rê ket. Hê otobusê bi xweşkî leza xwe negirtibû, yekî pêl bişkoka rawestandinê kir. Ez bûma, ji dêvla wê rêwîtiya kurt ya di nav wê otobusa wekî ku mirov heşandinê, ez ê wê riyê bi peyatî çûbûma. Hem wê ji min re hêsantir bûya hem jî min ê ew çend acizî nedabûya ew çend mirovên ku bi zorê di otobusê de bi cî bûne.
Piştî ku camêr bi bifepif û ofeof peya bû, li her rawestgehekê rêwiyan heman ezabî kişand, bi taybetî rêwiyên li ber deriyê derketinê. Û nexwasim pîrejin û kalemêrê li ber derî. Ez jî wekî wan li ber derî bûm lê ji ber ku min xwe dabû paş derî, di her vebûna derî de hewce nedikir ezjî wekî wan ji otobusê peya bibim û careke din lê siwar bibim.
Lê xuya bû ev peyabûn û siwarbûn kalo û pîrê gelekî êşandibû û nizanim çima, ji dêvla ku ew ji almanên ji bo riya du gava li otobusa dagirtî siwar bibin hêrs bibin, ji rêwiyên porreş, bebikên wan/me û erebokên bebikan aciz dibûn û bi awirên wekî li sûcdaran dinêrin li xelkê dinêrîn.
Ev awir û minemina wan heta rawestgeha ku ew lê peya bûn dewam kir. Gava peya bûn, nizanim çima, rasterast bi riya xwe ve neçûn. Li bendê man ku kesên din jî ji otobusê peya bibin û di wê navberê de kalo ji pîrê re got, "Gelek ereb ketine van deran. Û hemû jî her sal zarokan tînin." Min dipa ku ew ê dîsa vegerin nav otobusê, lê piştî ku rêwiyên peya bibin neman wan berê xwe da riya xwe. Wê gavêî hê deriyê otobusê nehatî girtin, bi dengekî ku ew bibihîzin min gote wan,"Wir sind keine Araber, wir sind Juden" ango "Em ne ereb in, em cihû ne."